Xinnian kuail le!

betekent: Gelukkig nieuwjaar! (helaas doen karakters het hier niet)
Wow, wat gaat de tijd toch snel. Zo had ik nog m'n afscheidsfeestje thuis en zo zijn we weer 3 maanden verder en weet ik het hoeveel andere afscheidsfeestjes verder. Want ja, het is hier nu wel een beetje leeg. Maandag is de laatste, Anouk (meteen ook de grootste tranentrekker), vertrokken. We hadden er wel nog een hele leuke laatste avond van gemaakt met de fantastic four (zoals ze ons soms wel schijnen te noemen, hier behoren Anouk, Amandine, Clara en ik tot). Aangezien Anouk al uit het hotel gedumpt werd, voordat ze eigenlijk ging, had Olivier aangeboden dat we wel in zijn andere helft van de kamer (hij heeft momenteel geen roommate, maar er is wel een soort van 2 persoonsbed) onze sleepover mochten houden. Veel gelachen, veel cadeautjes, annie's delivery uiteraard en een rampennacht met z'n 4en in 1 bed en 1 deken (waar ik natuurlijk net weer niet onder lag).
Betekent nu ook dat er van de 4 andere Nederlanders, nog maar 1 over is om Nederlands mee te praten. Dus sorry, als ik er in het vervolg af en toe, of vaker, wat engelse woorden tussen gooi. In de week van 5 januari schijnen er wel weer 20 nieuwe mensen aan te komen (volgensmij geen Nederlanders trouwens), dus ben wel heel erg benieuwd wat deze nieuwe lading ons brengt. Leuke is dat dit betekent dat wij nu de experts zijn, in plaats van de onwetende nieuwelingen.

De trip naar Hong Kong met nieuwjaar is trouwens van de baan. Aangezien HK westerse prijzen heeft, was het ontzettend duur. Zeker als je bedenkt dat je ongeveer 3 trips binnen China kon doen van hetzelfde geld. Wel erg jammer, maar we zaten boordevol andere ideeen, dus zo hebben we deze week besloten dat we volgende week 5 dagen naar Datong en Pingyao gaan. Alles met de trein (voor 6 euro zit je 7 uurtjes in de trein naar Datong) en daar liggen alle attracties op afstanden die goed te doen zijn bij bus. Het past allemaal precies tussen kerst en nieuwjaar in (wel vertrekken we al op tweede kerstdag, maar de schijnen ze alleen in Nederland te vieren ofzo).

Plannen voor kerst en oud&nieuw zijn verder nog een beetje onduidelijk, maar aangezien we met weinig over zijn, zullen we waarschijnlijk gezamelijk iets gaan doen. Gezellig dus! Dit jaar heb ik ook voor het eerst cadeautjes met kerst, die we op kerstavond om 12 uur schijnen uit te moeten pakken (temniste, zo doen ze het in Belgie). Voor mij is dit allemaal een beetje nieuw, maar zo mixen we alle culturen een beetje door elkaar en dat is eigelijk wel heel leuk!

En verder, de afgelopen weken.. waren vooral heel veel goodbyedinners/goodbyeparty's eigenlijk. Klinkt heel treurig, maar deze kunnen ook best wel heel gezellig zijn. Verder zijn Anouk, Amandine en Clara ook een avond in mijn hostfamily geweest en hebben we daar met z'n allen jiaozi's (typisch chinees gerecht) gemaakt en gegeten. Mijn hostfamily had daar een keer om gevraagd en iedereen vond dat eigenlijk wel een leuk idee. Moet zeggen dat ik het zelf ook wel erg leuk vond om 'n keer mijn eigen plekje te showen, want daar was nog nooit iemand geweest. Mijn gastgezin was in ieder geval harstikke enthousiast, want ze stelden meteen voor dat ze maar een keer terug moesten komen ('tomorrow!', zoals m'n gastzusje zei) en sindsdien vragen ze er ook bijna elk avondeten naar. Nou moet ik er wel bij zeggen, dat ik niet zo heel vaak in mijn hostfamily eet haha. Het is hier inmiddels echt gruwelijk koud geworden, dus dan is de verleiding net wat groter om toch maar gewoon in het hotel mee te eten en moet eerlijk zeggen dat ik er ook iets vaker blijf overnachten als eerst.
Er schijnt hier ook een bepaalde wind vanuit de woestijn te komen, wat ervoor zorgt dat de lucht bijna smogvrij is, maar die aan de andere kant ook zooo koud is dat je het liefst helemaal niet buiten komt. Leuk detail is ook dat ik nog steeds hier geen winterjas heb gevonden..

Verder hebben we hier zo goed en zo kwaad als het kon sinterklaas proberen te vieren. Wat nog aardig gelukt was trouwens. Samen met Ties, Olivier en Anouk hadden we een dobbelspel gedaan, waarbij iedereen 2 cadeautjes van 20 yuan moest kopen (kun je hier best veel van kopen trouwens). Natuurlijk waren er zowat alleen maar flutcadeautjes, maar ik had het geluk dat ik eindigde met 3 cadeautjes, waarvan toevallig 2 best leuk waren. Anouk eindigde met een stok kaarten van mao, die ze al 1 had en Ties eindigde met z'n zelfgekochte cadeau, waar ie het liefst van af wilde. Pepernoten waren er in ieder geval genoeg, want daarvan had de moeder van anouk 5 kilo mee genomen haha.
Verder zijn we ook nog naar Sunvillage geweest, een vrijwilligersproject aan de zijkant van Beijing, waar ze kinderen van gedetineerden opvangen. Niemand kijkt hier echt naar om in China en daarom is er in Sunvillage een klein dorp gebouwd waar er voor deze kinderen wordt gezorgd. We wilden zien of we er iets konden doen en met name Anouk wilde misschien in de zomer terug komen, om er voor enkele maanden te verblijven, maar eigenlijk viel het project ons een beetje tegen. Het project zat redelijk goed in elkaar, maar er kwamen elk uur zulke grote toeristenbussen vol chinese toeristen (*klik*, volgende, *klik*, volgende, *klik*) dat het allemaal niet zo geloofwaardig meer over kwam en we ook twijfelde of het nou wel zo goed was voor de kinderen als ze een toeristische attractie werden. Maargoed, kan goed dat dat de chinese manier van vrijwilligerswerk is. Wel erg leuk trouwens om een keer aan de rand van Beijing te zijn om te zien hoe het daar is.

Om eerlijk te zijn, beginnen ik me ook steeds meer te ergeren aan de chinese cultuur. Ik dacht dat wij westerlingen niet meer zo sociaal waren ingesteld (praten met een mobieltje voor je gezicht, communiceren via facebook ipv real life, ikkeikkeikke etc), maar dan moet je die chinezen hier eens zien. Ze botsten tegen je op op straat omdat ze niet de moeite nemen van hun mobieltjes op te kijken, ze dringen ALTIJD voor (maakt niet uit of het de supermarkt is of de metro), je ziet veel mensen vaak chagrijnig kijken en snauwen, in winkels nemen ze vaak nog niet eens de moeite om vriendelijk 'ni hao' te zeggen (of ze praten aan een stuk door dat het irritant is, maar dat is dan meer omdat ze nog niet genoeg omzet hebben gemaakt die dag) en je merkt gewoon dat ze veel meer ingesteld zijn op presterenpresterenpresteren, in plaast van er ook nog ergens een sociaal leven aan over te houden. Maar voordat jullie een te verkeerd beeld krijgen.. Er zitten er ook een paar hele leuke tussen, die elke kans aangrijpen om een gesprek in het Engels te houden, omdat ze je zo interessant vinden en die het harstikke leuk vinden om je te helpen, zelfs als je er niet eens naar vraagt.

maargoed, ik zal er maar eens een keer een eind aan breien, voordat het zoveel tekst wordt dat jullie stoppen met lezen haha. In ieder geval wil ik jullie allemaal hele fijne feestdagen wensen en een heel gelukkig 2012 (het jaar waarin we elkaar weer opnieuw zullen zien, ook al duurt dat nog 6,5 maand!).
Geniet er van en drink er een op mij (dan heb ik toch nog een beetje het idee dat ik er bij ben)!